Πως εννοούμαι όμως την πίστη, υπάρχουν βαθμίδες στο να χαρακτηρίσεις κάποιον πολύ πιστό ή όχι ; Σε αυτο θα αναζητήσω απάντηση απο τον Χρ. Γιανναρα μέσα απο το βιβλίο του Το αλφαβητάρι της πίστης, Αθήνα 1984:
«....Υπάρχουν λοιπόν βαθμίδες στην πίστη. Προχωράει κανείς από λιγότερη σε περισσότερη πίστη. Και αυτή η πρόοδος μοιάζει να είναι μια ατελείωτη πορεία. Όσο ολοκληρωμένη κι αν εμφανίζεται μια πίστη, υπάρχουν πάντοτε περιθώρια αύξησης και ωριμότητας. Είναι μια δυναμική, πάντοτε «ατέλεστη τελειότητα......»
Η προσπάθεια να φτάσεις στο τέλειο αυτή η ατέλειωτη πορεία, πρόοδο σε χαρακτηρίζει. Και αυτή η πρόοδος είναι ένας δρόμος μοναχικός. Είναι η μεταφυσική αναζήτηση που παράγει πολιτισμό και είναι άθλημα ελευθερίας.
Η τέχνη όμως "συντροφεύει" την θρησκεία (δύο μορφές που μια κοινωνία δίνει έκφραση στις ανησυχίες και ενδιαφέροντα) και με αυτην την προοπτική ο δρόμος να φτάσεις το τέλειο είναι μακρύς και δύσκολος. Ενώ ο Hegel μας διδάσκει : Η διαφορά που έχουν οι δύο είναι μόνο στο τρόπο έκφρασης. Η ομοιότητα τους ποια είναι ; Μα στην προσπάθεια τους να εκφράσουν το τέλειο το θεϊκό.
Καρυπίδης Κ. Γιάννης
Αναρτήθηκε απο το Οδοντοτεχνικό Εργαστήριο "Καρυπίδης Κ. Ιωάννης"
